Materiały na 19.05.2020r
Propozycje do wykorzystania
JAKIE EMOCJE PRZEŻYWAJĄ PRZEDSZKOLAKI?
„Przedszkolne emocje” – praca z Kartą Pracy nr 4.str. 20 b, rozpoznawanie emocji innych na podstawie opowieści i ilustracji, dostrzeganie związków przyczynowo –skutkowych. R. opowiada historyjkę na podstawie ilustracji z Kartą Pracy nr 4. 20 b, w każdym przypadku wypowiada zdanie: Wtedy czuła…. Zadaniem dziecka jest dokończenie zdania nazwą emocji. Następnie dzieci dopasowują buźki z emocjami do rysunków.
Zły humorek – wysłuchanie wiersza Doroty Gellner, swobodne wypowiedzi dzieci.
Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość wyłazi mi uszami i rozmawiać nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama.
Nie wie tata, nie wie mama...
tupię nogą, drzwiami trzaskam
i pod włos kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam
– taka zła okropnie byłam. ZŁOŚĆ
Mysz wyjrzała z nory:
- Co to za humory? ZDZIWIENIE
Zawołałam: - Moja sprawa! Jesteś zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło?!
Wyszłam z domu na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy, skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
wcale nie jest mi wesoło... SMUTEK
Nagle co to?
Ktoś przystaje. Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, tam ktoś duży – wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie,
kocur się przytulił do mnie,
mysz podała mi chusteczkę:
- pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam, ale za to złość zgubiłam,
pewnie w błocie gdzieś została,
NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!
Po przeczytaniu wiersza R. zadaje dziecku pytania: Co czuła dziewczynka? Z jakiego powodu czuła gniew? Jak się zachowywała? Co znaczy być złym, a co złościć się / być zezłoszczonym? Czy to oznacza to samo?
„Scenki uczuciowe” – scenki dramowe. Dziecko losuje kartkę z zapisaną nazwą jednej emocji (strach, zaskoczenie, gniew, radość, smutek, wstyd). Jego zadaniem jest zaplanować i odtworzyć scenkę , w której dziecko odczuwa tę emocję. Rodzic zgaduje, jaką emocję chciał pokazać „aktor”. (napisy do rozcięcia) [.docx, 9.97 kB]
„Moje emocje” – rozpoznawanie własnych emocji i podawanie ich nazw. R. czyta dziecku zdania opisujące różne zdarzenia. Dziecko mówi jakie emocje poczułyby w takiej sytuacji. Dziecko wybiera emocje, ustawiając się w danym miejscu pokoju. R. wcześniej rozkłada w różnych miejscach emotikony pokazujące emocje ( [.docx, 48.59 kB]radość [.docx, 48.59 kB], strach [.docx, 47.80 kB], gniew [.docx, 50.74 kB], smutek, [.docx, 49.31 kB] zdziwienie [.docx, 49.28 kB]).
Przykładowe zdania: 1. Ktoś zepsuł moją zabawkę. 2. Mama mnie pochwaliła. 3. Idę do dentysty. 4. Biegnie do mnie duży pies. 5. Mam dziś urodziny. 6. Pierwszy raz jadę na wycieczkę bez rodziców. 8. Wylał mi się sok. 9. Dostałem / dostałam prezent od kolegi bez okazji.
„Chmurka” – praca plastyczna techniką kolażu. Dziecko rysuje swoją małą postać na dole strony oraz dwie chmurki – w jednej rysuje i wkleja rzeczy / sytuacje, które sprawiają że: są radosne, a w drugiej te, które wywołują w nim smutek. ( kartki, kredki, kolorowe czasopisma)
Praca z Kartą Pracy nr 4. str. 20 a – doskonalenie umiejętności nazywania uczuć, rozwój zdolności grafomotorycznych i kreatywności, budowanie wypowiedzi.
„Figurki” – dziecko biega po sali w rytm dowolnej muzyki. Gdy muzyka zostanie zatrzymana, R. mówi: Figurko, figurko zamień się w… – tutaj pada nazwa przedmiotu, zwierzęcia lub rośliny. R. liczy głośno do trzech i dziecko musi zastygnąć bez ruchu w pozie wymienionej postaci.
„Kraina radości” – dziecko słuchamuzyki i wykonuje masaż na plecach rodzica , rysując spirale, figury geometryczne i inne kształty jednym palcem, kilkoma palcami albo całą dłonią. Następnie dziecko w parze z rodzicem- siedzą po turecku naprzeciw siebie i wymyślają wspólny taniec dłoni do utworu, porozumiewając się ze sobą bez słów.
„Teatr uczuć” – zabawa w uzewnętrznianie uczuć (strach, gniew, zdenerwowanie, czułość, obojętność, smutek, wesołość) w sposób pantomimiczny. Dziecko przedstawia uczucie, a Rodzic zgaduje.
„Lustro” – zabawa w parze z rodzicem. Dziecko jest lustrem i jego zadaniem jest wierne kopiowanie każdego ruchu rodzica. Po kilku minutach następuje zamiana ról.