Materiały na 27.04.2020r.
Propozycje do wykorzystania
Czym są dla nas książki?
„Niewidzialna zagadka” – doskonalenie percepcji słuchowej, rozbudzanie wyobraźni. Rodzic zachęca dziecko do odgadnięcia odgłosu przekładanych kartek ukrytej książki, a dziecko wysuwają propozycje, co to może być. Rodzic wyjaśnia, że odpowiedź znajduje się ukryta np. w worku. W nieprzezroczystym worku ma kilka książek. Dziecko przez worek dotyka zawartości i próbuje odgadnąć, co jest w środku.
„Co to jest książka?” – ćwiczenie na budowanie wypowiedzi i formułowanie pytań. Dziecko dzieli się swoją wiedzą na temat książek. R. może zadawać pytania pomocnicze: Co to jest książka? Z czego jest zbudowana? Jakie mogą być książki? O czym mogą być? itp. Dziecko stawiają również pytania, na które chciałyby poznać odpowiedź.
„Ulubione” – swobodne wypowiedzi dziecka na temat ulubionych książek. Budowanie dłuższej wypowiedzi. R. prosi dziecko, by opowiedziało, jakie książki lubi i dlaczego.
Praca z Kartą Pracy nr 4.str.8b – ćwiczenie umiejętności oceniania, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, rozwijanie kreatywności.
„Do czego nam książki?” – formułowanie przez dzieci hipotez na podstawie własnych doświadczeń.
Książka – wysłuchanie wiersza Anny Kamieńskiej pod tym samym tytułem i rozmowa na temat treści utworu.
„Książka”- Anna Kamieńska
Czemu książka stoi niema?
Może o czym mówić nie ma?
Jej literek czarne rządki smutne jak jesienne grządki.
Czemu taka nudna, pusta, jakby jej zamknięto usta?
Aż tu nagle, moja miła, niema książka przemówiła.
I gadała i śpiewała, czego nie opowiadała!
O przygodach, awanturach,
ptakach, kwiatach, morzach, górach.
Gdzie to wszystko w niej mieszkało?
Jak to wszystko w niej drzemało?
Chyba nie ma o co pytać: nauczyliśmy się czytać.
Po przeczytaniu wiersza R. zadaje dziecku pytania: Czemu początkowo książka była smutna? Czy miała kolorowe obrazki? Dlaczego nagle zaczęła być ciekawa dla osoby mówiącej w wierszu? Co się zmieniło?
„Do czego nie są książki?” – rozmowa kierowana, zwrócenie uwagi na niewłaściwe korzystanie z książek. R. sugeruje, że skoro dziecko wie, do czego są książki, to teraz niech wskaże, do czego nie są. Dziecko podają swoje pomysły.
„Regulamin postępowania z książką” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem Karty Pracy nr 4.str.9b. Dziecko ogląda obrazki wskazane na karcie i zastanawia się, jak jeszcze należy lub nie należy postępować z książkami.
„Szpital dla książek” – zabawa w reperowanie zniszczonych książek. Rodzic zachęca dziecko do sprawdzenia stanu książek z domowej biblioteczki dziecka i zaprasza do wspólnej naprawy książek zniszczonych przy użyciu taśmy klejącej.
Blok zajęć o emocjach – wstyd. „Wstyd” – zabawa ćwicząca słuch fonemowy. R drukuje literki i prosi dziecko o wycięcie literek po liniach. Prosi, by odgadło, o jakim uczuciu będą dziś rozmawiać. Dziecko rozwiązuje zagadki słuchowe i w ten sposób odsłania kolejne litery układające się w nazwę emocji. Dziecko po odgadnięciu kolejnych liter układa obrazki z ich zapisem graficznym na stole. Na koniec wspólnie odczytują powstały wyraz: wstyd.
Zagadki do odczytania przez rodzica: Co słyszysz na początku wyrazu „wypożyczać”? Co słyszysz na początku wyrazu „stolik”? Co słyszysz na końcu słowa „grzbiet”? Co słyszysz na końcu słowa „grzeczny”? Co słyszysz na początku słowa „druk”?
Ale wstyd! – słuchanie i analiza treści wiersza Dominiki Niemiec.
„Ale wstyd!”- Dominika Niemiec .
Dnia pewnego ciepłą zieloną wiosną mała Ania patrzyła, jak kwiatki rosną. A że chciała narysować sobie takie ładne kwiatki, umieściła je na książce, na środku okładki. Wiem, powiecie, że Ania książkę tak zniszczyła, ale jeszcze ta historia wcale się nie skończyła. Ale wstyd!
Siostra Ani, gdy tylko spostrzegła jej poczynania, zaczęła szukać jakiegoś rozwiązania. Chciała książkę wyszorować szczoteczką i wodą. Może one na ten kłopot coś pomóc tu mogą? Ale zamiast się poprawić, wszystko się pogorszyło, bo książce to pranie wcale nie posłużyło. Ale wstyd! Mama, gdy zobaczyła poczynania swoich córek, za zniszczenie książki dała im porządną burę. Bo się okazało, że książka nie należy do dzieci, a jedynie ktoś im tę książkę do czytania polecił. I mama z biblioteki ją wypożyczyła. A to bardzo ważna kwestia w tym momencie była. Ale wstyd! Przecież książki nawet pomazanej nie można wyrzucić. Trzeba będzie ją do biblioteki jak należy zwrócić. I wyjaśnić przyczynę jej stanu fatalnego, jej pogięcia i pomięcia, obrazka nieoczekiwanego. I książkę odkupić lub zapłacić karę. Nikt się w takiej sytuacji nie czuje doskonale. Ale wstyd! Szybko do biblioteki poszła z córkami mama. W bibliotece jak zwykle siedziała pani ta sama. Przywitała wszystkich i już książkę ogląda. Badawczo się przygląda książce, dziewczynkom się przygląda. – I co żeście tutaj, łobuziaki, uczyniły? – Przepraszamy, trochę żeśmy książkę uszkodziły. Ale wstyd! – No cóż, musicie teraz naprawić swe zachowanie. Zaraz wymyślę dla was jakieś zadanie. Pomożecie mi poustawiać stos książek na półki, a wtedy wybaczymy wam te wyczyny, te bzdurki. Dziewczynki zabrały się do pracy ku uciesze mamy. – Jak dbać i szanować książki, teraz zapamiętamy. A gdzie wstyd? Już minął, znikł!
Po przeczytaniu wiersza R. zadaje dziecku pytania: Czego dotyczył wiersz? Co stało się z książką? Kto ją zniszczył? Czy takie zachowanie było właściwe? Skąd dziewczynki miały książkę? Co musiały zrobić po tym, jak zniszczyły książkę? Co czuły dziewczynki, gdy oddawały książkę do biblioteki? Co musiały zrobić w bibliotece? Czy to, co czuły, minęło? Czy ty też kiedyś wstydziłeś/łaś się z jakiegoś powodu? W jakiej to było sytuacji? Czy to było przyjemne uczucie? Jak czułeś/łaś się, gdy wstyd minął?
„Różne zakończenia” – zabawa w kończenie zdań. R. odczytuje początek zdania, a dziecko je kończy.
Zdania:
Ola nigdy się nie wstydzi gdy…
Klara poczuła wstyd, ale…
Maciej wstydzi się…
Można się zawstydzić, kiedy…
To wstydliwa sprawa…
Nie czuję wstydu, kiedy…
Kasia czuła się zawstydzona, gdy…
Wstyd to uczucie, które…
Kiedy się wstydzę…
Przypomnienie piosenki „Lubimy bajki.”
„Lubimy bajki”- muz. Tomasz Strąk, sł. Stanisław Karaszewski
Oj rety, rety, co tu się dzieje,
wszędzie są wróżki i czarodzieje.
To nie do wiary, ja chyba śnię,
wszystko, co zechcę, to spełnia się!
Ref.: No, bo my lubimy bajki,
wtedy, kiedy jest nam źle.
My lubimy takie bajki,
które dobrze kończą się.
Jeden ruch różdżką, jedno zaklęcie,
oto księżniczka tańcuje z księciem.
Wróżka Kopciuszka stroi na bal,
tylko macochy trochę mi żal.
Ref.: No, bo my lubimy bajki...
Abrakadabra, hokus–marokus,
w czarach jest siła i mnóstwo pokus.
Dla czarodzieja przestroga ta,
aby nie zbudził śpiącego zła.
Ref.: No, bo my lubimy bajki..
Na zakończenie można przeczytać dziecku jego ulubioną bajkę z domowej biblioteczki.