Materiały na 20.05.2020r.
Propozycje do wykorzystania
SKĄD SIĘ BIORĄ ŁZY?
„Smutek” – omówienie prac plastycznych z poprzedniego dnia. Dziecko prezentuje swoją prace, opowiadając, co przedstawia. Wymienia również inne sytuacje, które wywołują smutek.
Wysłuchanie piosenki „Smutek”- odczuwanie smutnego nastroju.
„Poprawiacz nastroju” – praca techniczna z wykorzystaniem różnorodnych materiałów. Należy przygotować kolorowe kartki z bloku technicznego oraz różnorodne materiały, np. rolki po papierze toaletowym, słomki, patyki, brokat, farby, plastelina, kleje, kawałki krepiny, skrawki materiałów. Zadaniem dziecka jest stworzenie czegoś, co poprawia humor. R. nie określa, że musi to być praca płaska albo przestrzenna, czy ma to być maszyna, czy czarodziejski przedmiot – panuje dowolność. Zadanie rozbudza twórcze myślenie i kreatywność. Dziecko prezentuje swój pomysł i opowiada, w jaki sposób polepsza on humor.
„Gdy mi smutno, gdy mi źle”– giełda pomysłów. Dziecko dzieli się pomysłami, co można zrobić, gdy jest się smutnym. R. spisuje pomysły, wspólnie z dziećmi ilustruje je piktogramami (symbolami) i wywiesza w widocznym miejscu pokoju ( kartki, kredki ).
Poprawiamy nastrój przy piosence „Trenujemy uśmiechanie”
„Ciasteczka” – wspólne pieczenie lekarstwa na smutki, ciasteczek owsianych według dowolnego przepisu. Doskonalenie umiejętności matematycznych w używaniu jednostek wagi i objętości w codziennych sytuacjach.
„Matematyczne dylematy” – dzielenie po ileś, dzielenie po równo. R. rozkłada przed sobą stos kółek z papieru lub kółeczka z plasteliny – wyjaśnia, że to ciasteczka, które się pieką. Prosi dziecko, by rozdało sprawiedliwie ciasteczka dla wszystkich członków rodziny. Okazuje się, że jest więcej niż po jednym dla każdego, ale mniej niż po dwa. Dziecko próbuje rozwiązać sytuację problemową. (Uwaga! Jest wiele rozwiązań – rozdać tylko po jednym, znaleźć jakiś klucz, komu dać dwa, podzielić część ciastek na pół itd.).
„Co się ze mną dzieje?” – próba odpowiedzi na pytanie, co się dzieje w naszym organizmie, gdy jest nam smutno. Dziecko próbuje określić, co się dzieje z jego ciałem. Mówi np. Czuję coś w gardle, Jest mi zimno / gorąco, trzęsę się, trzęsie mi się broda, płyną mi łzy, pojawia się katar.
„Łzy” – swobodne wypowiedzi dzieci na temat tego, po co są łzy i skąd się biorą. Informacja dla R.: Łzy to substancja nawilżająca i oczyszczającą, która chroni oko przed zarazkami. Łzy składają się głównie z wody, niewielkiej ilości soli oraz substancji bakteriobójczych. Bez niej nos czy gałki oczne stałyby się łatwym wejściem do naszego organizmu dla groźnych bakterii. Nad oczami znajdują się dwa gruczoły, które nieustannie produkują łzy. Stamtąd łzy spływają kanalikami, a ich nadmiar jest odprowadzany do nosa. Dlatego gdy płaczemy, musimy wydmuchać nos. Gdy oko zostaje podrażnione, łez jest tak dużo, że kanaliki nie nadążają ich odprowadzać. Oczy łzawią, na co nie mamy żadnego wpływu. Więcej łez jest produkowanych również wtedy, gdy przeżywamy silne emocje, np. smutek, radość. Łzy pojawiają się na skutek tego, co czujemy, albo są wynikiem naszych myśli czy wspomnień. Płacz jest nam czasem bardzo potrzebny, działa pozytywnie na organizm: obniża ciśnienie krwi, dotlenia mózg, powoduje spadek napięcia emocjonalnego. Niektórzy uważają płacz za oznakę słabości, inni doceniają wrażliwość płaczących. Niewątpliwie jednak płacz jest naturalną reakcją naszego organizmu.
„Chłopaki nie płaczą” – przełamywanie stereotypów, próba wyjaśnienia, skąd się wzięło takie powiedzenie i czy jest prawdziwe, rozmowa.
Słuchanie „Piosenki o beksa”- dziecko podczas piosenki spaceruje, a gdy usłyszy słowo „beksa” – podskakuje i klaszcze w górze oraz szeroko się uśmiecha.
„Co to znaczy?” – zabawy językowe. R. układa tyle klocków, ile słów ma dany związek frazeologiczny (jeden klocek innego koloru, np. niebieski, określa słowo łza). R. wypowiada związek frazeologiczny, a zadaniem dziecka jest użycie słowa łza w odpowiedniej formie, np. czysty jak łza, krokodyle łzy, łzy jak groch, śmiać się do łez, śmiać się przez łzy, tonąć we łzach, wyciskacz łez.
Zabawy konstrukcyjne z klocków „Kto wyżej?” – doskonalenie koordynacji ręka –oko.