Materiały na 09.04.2021r.
W GOSPODARSTWIE EKOLOGICZNYM
„Co to są produkty ekologiczne?”
R. pokazuje obrazki produktów ze znaczkami ekologicznymi. Zadaniem dziecka jest zauważyć znaczki. R. zadaje pytanie: Co te znaczki nam mówią? O czym informują? Dziecko próbuje odpowiedzieć. R. pokazuje dziecku znaczek EKO i mówi, że za chwilę obejrzy film. Przed nim 2 zadania:
1.Patrz uważnie i wypatruj takich znaczków. Słuchaj uważnie, co one oznaczają.
2.Zaobserwuj, skąd się biorą produkty, na które przykleja się takie znaczki.
„Skąd się biorą produkty ekologiczne?” – film edukacyjny.
Rozmowa na temat filmu. Uogólnienie znaczenia symbolu.
Dziecko opowiada co było na filmie, próbuje ustalić odpowiedzi na dwa wcześniejsze zadania.R. pokazuje różne znaczki EKO i uogólnia ich znaczenie.
Pożywienie dla ludzi jest robione z roślin albo zwierząt. Ważne jest to, by te rośliny i zwierzęta były zdrowe – bo wtedy my będziemy zdrowi. Taki znaczek mają te produkty z roślin i zwierząt, które karmi się, najzdrowszym dla nich, naturalnym pokarmem. Naturalnym, czyli takim, które nie ma, żadnych sztucznych, niezdrowych dodatków.
Rozwiązanie zagadki połączone z zabawą konstrukcyjną.
Co to jest? Jest pomarańczowa i wiele witamin w sobie chowa? (marchewka). R. przynosi dziecku marchewkę, deseczkę, nóż i pomaga pokroić w plasterki. Dziecko układa obrazek z marchewki i mówi dlaczego marchewka jest zdrowa i trzeba ją jeść. Następnie wspólnie z R. zjada marchewkę.
Jak wygląda zdrowie? – opowiadanie.
Prawie wszystkie przedszkolaki poszły już do domu. Tylko Nikola, Tosia i Zuzia siedziały na dywanie, czekając na rodziców.
– Moja babcia hoduje kozę. Zjadła mi kawałek bluzki – powiedziała Zuzia.
– Babcia zjadła ci bluzkę? – spytała z niedowierzaniem Nikola
.– Nie babcia, tylko koza – zaśmiała się Zuzia. Nikola z Tosią też zaczęły się śmiać.
– A moja prababcia hoduje zdrowie – oznajmiła Tosia po chwili.
– Zdrowia nie można hodować – zaprotestowała Zuzia.
– A właśnie że można! – upierała się Tosia.
– Zmyślasz! I pewnie nawet nie masz prababci!
– Tosia ma prababcię – broniła przyjaciółki Nikola.
– I ja do niej z Tosią pojadę. W sobotę. Zuzia chciała jeszcze coś powiedzieć, lecz przyszedł po nią tata.
– Twoja prababcia naprawdę hoduje zdrowie? – spytała Nikola, kiedy Zuzia wyszła z sali.
– Naprawdę – potwierdziła Tosia. Ale na pytania Nikoli, jak zdrowie wygląda, skąd prababcia je wzięła i gdzie je hoduje, odpowiadała tylko:
– Sama zobaczysz. Nikola nie mogła się doczekać soboty. Bardzo chciała poznać panią Zosię – prababcię Tosi. Koleżanka tyle o niej opowiadała. I przywoziła pyszne ciastka, które piekła z prababcią. Mama Tosi mówiła, że prababcia Zosia ma osiemdziesiąt dwa lata i bardzo dobrze się trzyma. Ale nie powiedziała, czego się trzyma. Pewnie tego zdrowia, które hoduje. „Ciekawe, jak wygląda zdrowie? – zastanawiała się Nikola. – Może jak kolorowy balonik, który wesoło podskakuje w powietrzu, a pani Zosia trzyma przymocowany do niego złoty sznurek?” W sobotę rano tata Tosi zawiózł dziewczynki do prababci. Starsza pani mieszkała w małym drewnianym domu otoczonym ogródkiem. Miała siwe włosy, pomarszczoną twarz i miły uśmiech. Nikola od razu ją polubiła.
– Chodźcie, dziewczynki, do kuchni. Właśnie zrobiłam sok z marchewki i jabłek. Trzeba pić szybko, bo witaminy uciekają. – Pani Zosia nalała im soku z dzbanka. Tosia wypiła wszystko od razu, a Nikola wpatrywała się w zawartość szklanki.
– Dlaczego nie pijesz? Nie lubisz soku? – spytała pani Zosia.
– Lubię, ale chcę zobaczyć, jak uciekają witaminy.
– Nie zobaczysz – odezwała się Tosia – one są bardzo malutkie.
– Malutkie, lecz niezbędne dla zdrowia – dodała prababcia. „Aha, to znaczy, że tę resztę soku w dzbanku pani Zosia zostawiła dla zdrowia – pomyślała Nikola. – Ciekawe, gdzie to zdrowie jest?” Ale zamiast zanieść sok zdrowiu, prababcia wstawiła dzbanek do lodówki.
– Wiesz, że witaminy są w owocach, warzywach, orzechach, jajkach, twarogu i w różnych innych rzeczach do jedzenia? – spytała Nikolę Tosia
.– A w cukierkach? – zaciekawiła się Nikola.
– W cukierkach nie ma – odpowiedziała Tosia.
– A szkoda. Nikola pomyślała, że to nawet dobrze, bo jeśli zdrowie potrzebuje witamin, a w cukierkach ich nie ma, to nie musiałaby dzielić się cukierkami ze zdrowiem. Mogłyby z Tosią wszystko zjeść same. Jeśli oczywiście miałyby jakieś cukierki. Niestety, rodzice nie dali im słodyczy na drogę.
– Macie ochotę na coś słodkiego? – spytała prababcia.
– No pewnie – ucieszyła się Tosia.
– Wobec tego upieczemy ciasteczka. Bez cukru.
– Ale przecież miały być słodkie – przypomniała Tosia.
– Będą słodkie, zobaczysz. I rzeczywiście były. Bez cukru, za to z daktylami i orzechami. Pyszne. No i Nikola z Tosią prawie same je upiekły. Prababcia tylko trochę im pomagała. Dobrze było Nikoli u pani Zosi, tylko ciągle jeszcze nie widziała zdrowia. Zdobyła się wreszcie na odwagę i spytała:
– A gdzie jest zdrowie?
– Zdrowie? – zdziwiła się pani Zosia.
– Bo Tosia mówiła, że pani hoduje zdrowie.
– A, już rozumiem. – Prababcia się uśmiechnęła.
– Zdrowie jest w ogródku. Chcecie wiedzieć, jak wyglądało zdrowie? Było żółte jak gruszki, fioletowe jak śliwki, pomarańczowe jak marchewki, zielone jak pietruszka i koperek, słodkie jak maliny, soczyste jak jabłka, ostre jak szczypiorek, pełne energii jak Tosia i Nikola ganiające się między drzewami i roześmiane jak pani Zosia.
Po przeczytaniu opowiadania R. pyta: Kto wybrał się do prababci i w jakim celu? Co dziewczynki zrobiły pysznego? Gdzie prababcia hoduje zdrowie? Jakie jeszcze produkty, oprócz tych wymienionych, są zdrowe?
R. rozcina obrazek, docina jeden pusty pasek (najdłuższy), odwraca paski, dziecko losuje, opowiada co jest na pasku i dlaczego ważne jest jedzenie tych produktów. Układa piramidę. R. zadaje pytania:
-Jakich produktów powinniśmy jeść najwięcej?
-Czego nie może zabraknąć w naszym jadłospisie?
„Skacząca piosenka„ – zabawa ruchowa
R. wraca do piramidy i zadaje pytanie „Czego brakuje na ostatnim pasku?”, pomaga dziecku dojść do wniosku, że ruchu. Dziecko uzupełnia pasek dorysowując sporty na ostatnim pasku.